Internationale Jazzdag: Een eerbetoon aan Chick Corea

Chick Corea is nog steeds een meester, ook al is hij er niet meer. Hij heeft me erg beïnvloed. Zijn droge aanslag en briljantheid waren uniek en direct herkenbaar. Ik denk dat McCoy Tyner Chick Corea beïnvloed heeft, en je kunt die inspiratie horen in het album 'Now He Sings, Now He Sobs'. Je voelt ook dat hij klassieke musici als Béla Bartók assimileerde zonder ooit zijn grote persoonlijkheid te verliezen, en natuurlijk had hij zijn genialiteit, die eigenlijk het verschil maakte. De les die Chick Corea ons leerde is dat we moeten kunnen assimileren zonder onze persoonlijkheid te verliezen.

In Chick Corea vond ik een wereld van muziek die wegen voor me opende en mijn harmonische gevoeligheden op een spoor zette dat ik tot op de dag van vandaag blijf verkennen.

Toen ik 16 jaar oud was en naar 'Return to Forever' luisterde, bracht ik een hele zomer door met het transcriberen en proberen te reproduceren van zijn solo's ... een ervaring die mij inspireerde om fusion te omarmen als de fundamentele benadering van mijn muzikale creatie. Chick Corea is - en blijft - een van de belangrijkste katalysatoren voor veel Cubaanse musici - pianisten of anderszins.

Chick heeft Yamaha-piano's bij me geïntroduceerd en ik ben zo dankbaar dat ik nu deel uitmaak van de prachtige Yamaha-familie. Dank aan Chick voor alle magie en wijsheid die hij ons heeft nagelaten. Dat zijn geest onze muziek altijd mag verlichten en ons begeleiden in deze prachtige wereld van muzikale creatie en interpretatie!

Ik heb nooit de eer gehad met Chick Corea te spelen, maar ik heb hem wel verschillende keren ontmoet en ik was altijd getroffen door zijn vriendelijkheid, nieuwsgierigheid en oprechte belangstelling. Het geluk wilde dat ik met veel van de muzikanten werkte die jarenlang met hem hadden samengewerkt. Het voelen van zijn geest door hun spel heeft mij altijd geïnspireerd, maar het is ook een duidelijke en actuele herinnering aan zijn diepgaande invloed.

Mijn eerste kennismaking met zijn muziek was als tiener met 'Part 2' op het album 'Three Quartets'. Ik was totaal weggeblazen - niet alleen door zijn uitgesproken persoonlijke sound, maar ook zijn muzikantschap, zijn duidelijke visie en hoe hij componeerde, ruimte makend voor elk lid van de band.

Chick Corea's composities liggen bedrieglijk gemakkelijk in het gehoor, maar zijn verrukkelijk uitdagend om te spelen. Er zit ook een enorme vrijheid in zijn muziek, maar het vereist je volle aandacht en creativiteit om dit geschenk te eren. En toch, met al die vrijheid, herken je hem en zijn geluid, onmiddellijk.

Het is moeilijk te zeggen welk deel van zijn genialiteit het belangrijkst is. Het heeft geen zin er één te noemen. Alle aspecten van zijn muzikantschap zullen voor altijd voortleven. Het zal de komende generaties inspireren, onderwijzen, verlichten, kalmeren en energie geven. Op dit moment, denk ik aan de manier waarop hij speelde en componeerde. Hij maakte het meer dan ooit essentieel dat muziek een groepsinspanning is, op elk niveau en op elk moment van samenspel. Spelen, improviseren en componeren zoals hij deed, kan je alleen maar inspireren om naar de sterren te reiken.

Chick Corea is een grote bron van inspiratie voor elke improviserende musicus.

De eerste keer dat ik met zijn muzikantschap in aanraking kwam was in 1971 toen ik zijn spel hoorde op het album 'Miles Davis Live At Fillmore'. De muziek was adembenemend en Chick, die elektrische piano speelde, ook. Het was een geluid dat ik nog nooit gehoord had en ik wist meteen dat dit de muziek van de toekomst was.

Toen ik Return To Forever's derde studio-album 'Hymn Of The Seventh Galaxy' in 1973 hoorde, werd ik opnieuw totaal weggeblazen door de kracht en het muzikantschap op het album.

Ik heb zelfs het aanbod gekregen om bij Chick's band te komen op een gegeven moment. Zijn toenmalige manager, Ron Moss, nam contact met me op en vroeg of ik geïnteresseerd was. Dat was ik, maar het is niet gebeurd. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik zelfs maar overwogen ben.

Nu ben ik wat ouder, maar hopelijk nog steeds ambitieus, en ik wou dat Chick nog onder ons was. Hij is een eeuwige bron van inspiratie voor alle improviserende musici en zo lang ik leef, zal ik zijn herinnering koesteren.

Een uiterst triest voorrecht om deze woorden te mogen schrijven. Chick Corea was een unieke, briljante en genereuze muzikant die met zijn muziek miljoenen mensen schoonheid en emoties heeft geschonken. Zijn onbedwingbare eclecticisme was een ongekende kracht, het was gewoon het verlangen om te weten, om te verkennen, om verder te gaan. Zijn fysieke benadering van de piano, zijn ongelooflijke ritmische motor, zijn composities. Dit alles moet vandaag herdacht worden, op een dag van eerbetoon voor de muziek die hij op zijn best eerde. Het feest van de muziek, zoals 'La fiesta', zijn beroemde song. Voor Chick was muziek altijd een feest, we konden het voelen in elke noot van hem. Hij herinnerde ons er zelfs aan kort voor hij ons verliet, onverwacht, een paar maanden geleden.

Persoonlijk kan ik de eerste kennismaking met zijn muziek moeilijk vergeten. Het luisteren naar zijn overweldigende cultplaat 'Now he sings, now he sobs' was voor mij een keerpunt. Ik vertelde het hem, de eerste keer dat we elkaar ontmoetten, in 1984. Ik vertelde hem ook - en hij moest er hartelijk om lachen - dat ik verschillende dingen had 'gestolen' die op die plaat naar voren kwamen. Voor mij was hij ook een goede vriend. Ik zal hem missen. We zullen hem allemaal missen.

Ik bewonderde Chick enorm en heb hem een aantal keren ontmoet. Ik zag hem live met zijn trio en herinner me hoe perfect zijn techniek was - het blies me helemaal weg! Chick was supernederig en zachtaardig elke keer als we ergens rondhingen.

Voor mij was Chick Corea een van de grootste jazzpianisten die ooit op deze planeet rondliepen.

Ik was 15 jaar oud toen ik hem voor het eerst hoorde. Mijn vader bracht me een videoband met een concert van zijn project, The Chick Corea Elektric Band en ik was verbaasd en geboeid door zijn unieke muziek en geluid.

Vanaf dat moment voelde ik dat Chick Corea de muzikant zou zijn die mij door zijn muziek zou inspireren en begeleiden in mijn carrière als jazzpianist. Veel van mijn composities zijn beïnvloed door zijn stijl. Daartoe behoren elementen uit de flamencomuziek, latin en funk, muziekgenres die hij vaak gebruikte. Dit is wat zijn muziek zo complex en uniek maakte.

Ik denk dat het komt omdat ik zoveel van zijn muziek hield - en het was zo'n belangrijke inspiratie in mijn carrière - dat het lot me hielp om de Maestro in levende lijve te ontmoeten. In 2017 had ik de eer om voor hem op te treden in de openingsact op het Jacksonville Jazz Festival. Ik zal nooit de woorden vergeten die hij tegen me zei nadat hij mijn optreden had gehoord: 'Ga door met het fantastische werk en verspreid je talent over de hele wereld'

Bedankt voor uw muziek, Maestro! Dankzij u is de aarde een veel mooiere plek!

Chick Corea is een eindeloze bron van inspiratie geweest voor de ene generatie na de andere. Zijn 'Children's Songs' was een deur die openging tijdens mijn tienerjaren. Ik beschouw zijn meesterwerk 'Spain' als een van de eerste voorbeelden van wereldmuziek. Chick Corea leerde ons allemaal muzikanten zonder grenzen te zijn, op zoek naar de schoonheid op duizenden manieren en in duizenden vormen.

Chick Corea zal altijd een ongelooflijke inspiratie voor me zijn - zijn spel, zijn composities, maar vooral zijn houding; hij is nooit gestopt met leren en nieuwe dingen uitproberen, op zoek naar nieuwe manieren om zijn ongeëvenaarde muzikale verbeelding tot uitdrukking te brengen.

Hij klonk altijd fris, vond zijn kunst steeds opnieuw uit terwijl hij altijd trouw bleef aan zichzelf. Dit is voor mij het ultieme doel als jazzmuzikant en Chick Corea was de belichaming van die droom. Moge hij rusten in vrede en voortleven in zijn ongelooflijke muziek en wijsheid die hij zo welwillend met ons deelde.

Chick heeft altijd boven aan de stamboom van mijn muzikale helden gestaan, al vanaf het moment dat ik jazzmuzikant werd in mijn vroege tienerjaren. Een schoolreisje naar een van zijn concerten met Gary Burton (die de muziek speelde van het album 'Native Sense') was een onvergetelijke ervaring, en ik zal nooit vergeten hoe inspirerend het was om hem die avond te horen spelen.

Als ik één element van zijn spel zou moeten kiezen, denk ik dat het belangrijkste om nu te noemen het gevoel van puur plezier zou zijn, wanneer hij speelde. Als een kind dat in een zandkuil op onderzoek uitgaat! Idee na idee vinden, en ze ontwikkelen tot vreugdevolle en energieke conclusies ...

Wat een grote inspiratie voor alle muzikanten, maar vooral voor de jongere. Het is zo gemakkelijk om je te concentreren op de grondbeginselen en technieken van het muziek maken als je studeert, maar om zoveel vreugde en licht in je muziek te scheppen en over te brengen was inderdaad een heel speciale en unieke gave, en iets waar we allemaal naar zouden moeten streven.

Hoewel het steeds moeilijker wordt om mijn gevoelens over te brengen terwijl ik blijf werken en reizen in deze pandemie, heb ik moeite om mijn tranen te bedwingen over het verlies van Chick Corea.

Ik werd me voor het eerst bewust van Chick Corea als pianoleerling in mijn tienerjaren. Ik zag zijn posters en platen in winkels en hoorde mensen spreken over zijn muzikale genialiteit. Ik vond het geweldig dat hij zich niet alleen met een piano tot uitdrukking kon brengen, maar dat hij ook het beste in een elektronisch toetsinstrument naar boven kon halen. Hij liet muziek gemakkelijk en leuk lijken - zelfs als het serieus was - en zo werd hij een van mijn jeugdige idolen.

Als pianotechnicus ben ik dankbaar voor de opleiding die ik bij Yamaha kreeg, die me goed van pas kwam om met Chick Corea op tournee te gaan. Ik had de eer om de laatste 16 jaar zijn piano in orde te maken. Zijn tourmanager, Brian Alexander, was ook pianotechnicus en vertelde me na de eerste tour dat Chick mijn werk goed vond. Ik was zo dankbaar dit te horen dat ik, ondanks mijn zenuwen, mijn best bleef doen voor de man die zo belangrijk was voor mij en alle anderen.

Maar Chick wilde niet als belangrijk gezien worden. Hij genoot er gewoon van om met anderen muziek te maken in welke stijl hij maar wilde. Hij klaagde nooit over de piano. Integendeel, hij prees het werk voortdurend en wist het beste uit zijn instrument te halen zonder het ooit mishandeld te hebben. De piano was zijn beste vriend. Hij zorgde ervoor en hechtte er veel belang aan, maar niet aan hemzelf.

Ik herinner me dat aan het eind van een concert twee kinderen het podium naderden met vinylplaten onder hun arm en markeerstiften bij zich. Ze riepen om een handtekening voordat de andere muzikanten zelfs de kleedkamer hadden bereikt. Op dat moment had Chick al verschillende concerten gegeven gedurende opeenvolgende avonden en dit was een drie uur durende show, maar hij leunde voorover van het podium om hen te bereiken, zwaaide, signeerde hun albums en nam een foto.

Plotseling verdrong iedereen zich, in plaats van weg te gaan, om hem te ontmoeten en Chick Corea begroette zijn fans, signeerde hun albums en ging op de foto met iedereen die dat wilde. Het podium was al ontruimd, maar Chick bleef achter voor zijn fans. De fans waren net zo belangrijk voor hem als de muzikanten met wie hij werkte.

Dat was de echte Chick Corea. Hij was een bescheiden man, hardwerkend, gedisciplineerd en respectvol. Dat was de echte Chick, ook al noemden we hem Chick Corea The Genius.

Hij was een masterclass voor zowel muzikanten als niet-muzikanten. Dank u, Maestro, mijn idool voor altijd.

Talrijk zijn de artiesten die het onderhoud van hun instrument toevertrouwen aan hun technici. Het resultaat van deze samenwerking komt tot uiting in de prestaties van het instrument zelf, in zoverre dat de resultaten zijn aangepast naar de wens van de artiest. Daarom begint de voorbereiding van een piano ruim van tevoren, zodat een optimale instelling al vóór het spelen mogelijk is. Maar de voorbereiding houdt daar niet op. Nadat de piano op het podium is opgesteld en opnieuw is gecontroleerd, is het van essentieel belang om de soundcheck en de repetities van de artiest bij te wonen om te luisteren naar enkele klanknuances die met een aanpassing zouden kunnen worden verbeterd, zelfs kort voor het begin van het optreden.

Voordat ik Chick ontmoette, dacht ik dat alleen klassieke musici extreem veeleisend waren over de kwaliteit en voorbereiding van hun instrumenten. Maar Chick's eisen gingen veel verder dan die van hen ...

In de lente van 2003 opende de eerste Blue Note club van Europa in Milaan. Chick Corea was de eerste artiest die daar speelde en hij speelde twee shows per avond gedurende een hele week. Een paar weken voor de optredens ontvingen wij een aantal verzoeken van Chick Corea met betrekking tot de concertvleugel die hij zou gaan gebruiken. Deze omvatten de onderhoudsgeschiedenis, onder welke omstandigheden de piano gewoonlijk werd gebruikt, of de pedalen goed waren afgesteld en wie de technicus van de piano was. Ook was een reeks aanbevolen procedures opgenomen voor het stemmen van de piano, alsmede protocollen voor het acclimatiseren van het instrument om de maximale effectiviteit ervan tijdens het optreden te waarborgen. Dit was de ernst en het hoge niveau van aandacht waarmee deze jazzgrootheid zijn vak benaderde.

Ik heb Chick Corea persoonlijk ontmoet op dat podium, bij een grote YAMAHA CF. Ik assisteerde deze grote artiest een week lang en mijn taken bestonden uit het stemmen van zijn piano vóór de middagrepetities en vóór elk van de avondoptredens. Op de dag van het laatste concert vond ik in zijn piano een poster gesigneerd met zijn dankwoord, alsmede een gesigneerde cd. Ik bewaar dat eerbetoon van hem met dankbaarheid en ik denk met ware achting terug aan zijn buitengewone vermogen tot bedanken, zoals hij dat wenste te doen door middel van de afscheidsboodschap in zijn laatste groet, voordat hij deze wereld verliet.

Dit is wat hij schreef: 'Ik wil iedereen bedanken die, tijdens mijn reis, heeft bijgedragen om het vuur van de muziek levend te houden. Ik hoop dat degenen die het vage idee hebben om te spelen, te schrijven, op te treden of anderszins, dat ook zullen doen. Zo niet voor jou, dan voor de rest van ons. Het is niet alleen dat de wereld meer artiesten nodig heeft; het is ook erg leuk.'

'En aan mijn fantastische muzikantenvrienden die als familie voor me zijn sinds ik ze ken; het is een zegen en een eer geweest om van jullie te leren en met jullie allemaal te spelen. Mijn missie is altijd geweest om vreugde te brengen waar ik maar kon, en nu ik dat heb gedaan met alle artiesten die ik zo bewonder, is dit de rijkdom van mijn leven geweest.'

Ik heb nog verschillende malen met deze heer van de jazz gewerkt, onder andere bij optredens aan het conservatorium van Milaan. Daar liet hij zien dat hij even goed thuis was in de muziek van Scarlatti en Bach als in de jazz. Dit waren momenten van totale muzikale vreugde.